æмдингæнæг

(мн. æмдингæнджытæ)

1. единоверец

Уыцы горæты æз фембæлдтæн ме ’мдингæнджытимæ. – В том городе я встретился со своими единоверцами.

2. единоверный

Нудæсæм æнусы дыккаг æмбисы ирæтты иу хай ныууагътой сæ райгуырæн бæстæ æмæ алыгъдысты æмдингæнæг Туркмæ. – Во второй половине девятнадцатого века часть осетин оставила свою родину и переселилась в единоверную Турцию. (Уарзиаты В., «Мах дуг», 1992, №3)